یلدا مبارک

به صد یلدا الهی زنده باشی / انار وسیب وانگورخورده باشی
اگریلدای دیگرمن نباشم، تو باشی وتو باشی وتو باشی
.
.
.
مهم نیست هندونه ی شب یلدات شیرین نباشه
یا انارات ترش از آب دراد
یا کدو تنبلی که بار میذاری بیمزه بشه
یا چند تا از گردوهایی که می شکونی پوک باشه
مهم اینه که کسی داری که یلدا رو بهت تبریک بگه
.
.
.

شما کدام را قبول دارید؟

1•  انسان موفق کسی است که در انتها پیروز شود نه در ابتدا.

2•  ایمان داشتن در زندگی به این معنا نیست که کَشتی شما با طوفان مواجه نخواهد شد، بلکه به این معنا است که کَشتی شما هیچگاه غرق نخواهد شد.

3•  هرگز افسوس پیر شدن را نخورید چرا که افرادی بسیاری از این امتیاز محروم مانده اند!

4• زیبایی به معنای صورت زیبا داشتن نیست، بلکه به معنای داشتن ذهن، قلب و روح زیبا است.

5•  ارزشمند ترین ثروتی یک مرد می تواند در این دنیا مالک آن باشد، قلب یک زن است.

غم برای یک جهان دلتنگ، باقی مانده است...

فرستنده : حمیدرضا

زخم هایی بر تن این چنگ باقی مانده است
خاطراتی تار از آن آهنگ باقی مانده است

تکه ای از آسمان بوده ست روزی این زمین
رعد و برقی در دل هر سنگ باقی مانده است

همدم‌ِ ای کاش هاییم و غبار آهمان

روی کاشی های آبی رنگ باقی مانده است

کم نمی آید خدا را شکر، من پرسیده ام

غم برای یک جهان دلتنگ، باقی مانده است

راه کوتاه است... یک آه است...تا فانی شدن

گرچه زاهد گفت صد فرسنگ باقی مانده است

مرغ بسمل خواند: بسم الله رحمن الرحیم

در گلویم صد هزار آهنگ باقی مانده است...

محمد مهدی سیار

مودم “وای وای”

فرستنده : محمد صادق

یه بارم اومدم خودمو واسه مامانم لوس کنم بهش گفتم مامان اگه من بمیرم چیکار میکنی؟
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.
.
گفت مرگ بگیری مردشور برده الهی به تیر غیب گرفتار بشی سرت به سنگ لحد بخوره ... لال شی ایشالا آخه این چه حرفیه؟! :|
داشتم عزرائیلو میدیدم

او کیست؟

فرستنده : خودش

اینجا

پارسا

فرستنده : علیرضا

از اینجا ببینید

آن طرف محو تماشای علی حضرت ماه

فرستنده : حمید

سروده ای از حمید رضا برقعی

...ناگهان قلب حرم وا شد و یک مرد جوان

مثل تیری که رها می شود از دست کمان

خسته از ماندن و آماده رفتن شده بود

بعد یک عمر رها از قفس تن شده بود

مست از کام پدر بود و لبش سوخته بود

مست می‌آمد و رخساره برافروخته بود

روح او از همه دل کنده ، به او دل بسته

بر تنش دست یدالله حمایل بسته

بی خود از خود ، به خدا با دل و جان می‌آمد

زیر شمشیر غمش رقص کنان می‌آمد